اکسیژن - دکتر سید علیرضا عظیمی * - در گذشته نزدیک یعنی کمتر از 10 یا 15 سال قبل پیاده روی مهمترین روش جابجایی افراد حتی در شهرهای بزرگ ایران بود. خرید منزل، رفتن به مدرسه، سر زدن به اهل محل و در برخی موارد رفتن به سر کار با پای پیاده انجام می شد. پیاده روی عمومیت داشت. نه کسی از گرما و سرما شکایت می کرد نه بهانه نا امنی و بچه دزدی مطرح بود. زن و مرد، پیر و جوان همه پیاده حرکت می کردند. اما به لطف کارخانه های خودروسازی و ارزشگذاری افراد بر مبنای ثروت، اشتیاق به داشتن خودرو شخصی فزونی گرفت و برای ارضای تنبلی خودمان و چشم کوری دادن به در و همسایه به هر ضرب و زور و وام و قسط و لیزینگ و ثبت نام و این کلاه آن کلاه که بود، همه ماشین دار شدیم و از آن به بعد ، پیاده روی هم مثل دوچرخه سواری ننگ و عار شمرده شد. 

 اکنون در شهرهای بزرگ کشور اغلب ترددها با خودرو صورت می گیرد از رفتن بچه ها به مدرسه تا خریدن یک کاسه ماست از بقالی سر کوچه. با این حال مسابقه برتری جویی به اتمام نرسیده. صاحبان خودروهای داخلی به دنبال خودرو خارجی هستند، کسانی که سواری خارجی داشتند سعی در تبدیل آن به خودرو شاسی بلند خارجی دارند، جوانان سواری های معمولی را با سواریهای مسابقه ای و پر سر و صدا جایگزین می کنند، آقا زاده ها خودروهای چند میلیاردی منحصر به فرد سوار می شوند و ... 

و همه غافل از آنکه در یک شهر 12 میلیون نفری دیگر نه جایی برای رانندگی مانده، نه محلی برای توقف خودروها و نه هوایی برای تنفس. 

 از آنجا که عقل مردم و مسئولان ما تنها وقتی بیدار می شود که خطر بیخ گوشمان رسیده و کمی هم آب از سرمان گذشته باشد، بالاخره پس از مرگ چند هزار ایرانی و سرطان گرفتن چند هزار نفر دیگر، سرانجام از خواب غفلت برخاسته ایم که : این چه وضعی است؟ چرا هوا آلوده شده ؟ چرا ترافیک سنگین شده ؟ چرا اینقدر خودرو تک سرنشین داریم؟ چرا اتوبوس و مترو درست و حسابی نداریم و غیره و غیره.

باز هم خدا را شکر که اندک خردمندانی بودند که بیدار شوند و دیگران را به هشیاری فرا بخوانند چرا که با این بی تفاوتی و خود بینی که ملکه اذهان ما شده است، اوضاع می توانست بدتر از این هم باشد.

در هر حال باید به دنبال چاره بود. چاره اصلی یعنی تغییر مرام تک تک ما از خرد گریزی به خرد گرایی که کاری است کارستان ! و خارج از توان نگارنده اما چاره آلودگی هوا و رهایی از مرگ و بیماریهای حاصل از آن البته آسان است به شرطی که بخواهیم و نعمت تندرستی را که بزرگترین نعمت و سرمایه مان است لا اقل به اندازه خودرو مان قدر بدانیم.

با توجه به آنکه 70 درصد آلودگی هوا ناشی از خودروها است یکی از راه های نجات، کاهش استفاده روزانه از خودرو است و پیاده روی در مسیر های کوتاه می تواند جایگزینی برای خودرو سواری باشد. از آنجا که پیاده روی درست هم مثل هر کار درست دیگری آدابی دارد، متن زیز انتخاب شد تا به رویت مخاطبان فرهیخته اکسیزن برسد باشد که هوای شهرهای ما پاک و آسمان بالای سرمان آبی شود.

* سردبیر نشریه بیمه سلامت و مدیر وبلاگ اکسیژن